eve gelip bizim Erkan Simsek'in 'hayatindaki deliler' ile ilgili yazisi gorunce cok sasirdim ve beğendim. şaşkınlığım benim hala onlardan hic bahsetmememden kaynaklıydı. büyük ilgiyle izlerim çünkü hala delileri:)
benim hatirladigim ilk deli:
cumhuriyet amca
henuz ortaokul yaslarimdaydim. bej rengi pardesusu ve yarim sag kolu altina kistirdigi cumhuriyet gazetesiyle, gordugu her gence seslenirdi 'cumhuriyet amca'.
bu vatanin bizim elimizde olduguyla, ne zorluklarla kurulduguyla ve ne mukemmel sahislar oldugumuzla ilgili laflar ederdi. nerde gorsem gulumseyer dinlerdim cumhuriyet amcayi. her ne kadar tekrar olsada sozleri oyle kendinden emin ve oyle dogru konusurdu ki.
kolunu korede kaybettigiyle ilgili rivayetler donerdi hakkinda. hakkinda ne soylenirse inanirdim. yeterki iyi niyetli soylemler olsun.
tasla konusan deli
eskisehirde ogrenciydim. bir gun baglardaki evimden okula yururken yolun kenarinda gordum amcayi. bagdas kurup oturmus, yanina buyukca bir tas koymustu. gayet hararetli anlatiyordu tasa. bir sure duraksadim dinlemeye calistim anlattiklarini. ama uzun surmedi iki eski dostun muhabbetine kulak misafiri oluyormus suclulugunun gelmesi. uzaklastim bende.
bir gun memleketten eskisehire giderken tren istasyonundan ciktigimda gordum amcayi. soguk buz tutmus kaldirima bagdas kurmus, ayakkabilarini da yanina koymus anlatiyordu yine.
devamini sonra yazicam uykum var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder