Diren Gezi

bugün 13 haziran 2013 gezi parkında neler olduğunu merak edenler, gördüğüm kadarını ben buradan aktarayım; 

iş çıkışı ve aç olduğum için önce yemek kuyruğuna girdim, arkamda 65lerinde bir amca vardı. yemeklerimizi alıp bir duvar kenarına oturduk. yemek bitene kadar amca söylendi, ben dinledim. monoloğunun içeriğini özetlersem 'ne istiyorlar bu insanlardan, bu parktan, dünya kendilerinin sanıyorlar,böyle müslüman olur mu' minvalinde aynı lafları tekrar tekrar sıraladı. ben gülümseyerek dinledim sadece.
sonra bir arkadaşım geldi, oturup polis saldırılarında başımıza gelenlerden bahsedip, güldük. biraz da dedikodu yaptık tabii.
sonra kalkıp parkta dolaştık.
başka bir yere oturmuş tekrar sohbete dalmışken sağ tarafımızda bir alkış dalgası yükseldi. dönüp baktığımızda el ele tutuşmuş, tek sıra halinde yürüyen kadınları gördük. 'anneler burada, Tayyip nerede' diye bağırarak, hiç bitmeyen bir zincir halinde önümüzden geçtiler. biz de 'her yer anne, her yer direniş' diye cevapladık onları:)
anne zinciri bitip bitip tekrar başladı. defalarca döndüler parkın etrafında. sonra iki amca geldi. bir tanesi bize doğru eğilip, 'gençler sizinle gurur duyuyorum, çok güzelsiniz, çok başarılısınız, asla vazgeçmeyin, gururumuzsunuz' diye bağırdı. tüyler diken. biz beğenilmeyen, biz kayıp kuşak. neler oluyor... bir arkadaşımız amcayla sohbete başladı, kucaklaşıp ayrılırlarken amca ağlıyordu. huşudan.
meydanda neler olduğunu merak ettik sonra. polislerin ve tomaların arasından çekinerek ilerleyip uzaktan gelen piyano sesine yaklaştık. piyanisti ve etrafında dans edenleri izledik, neye şahit olduğumuza inanamayarak.
park'ın girişine yürüdüğümüzde gayda çalan bir genç gördük. etrafını sardık üç beş kişi. çalmaya devam ederek yürümeye başladı gaydacı çocuk. takip ettik, fareli köyün kavalcısı gibi, o yürüdükçe peşindeki grup çoğaldı. AKM önünde sıralanmış çevik kuvvetin önüne kadar geldik. o çaldı, biz dinledik. polisler izledi.
çöp zincirine denk geldik sonra. yine zincire eleman aranıyordu. girdik. elden ele çıkardık poşetleri parkın dışına.
bugün Gezi yine çok güzeldi. hepimiz çok güzeldik. eğer şansınız varsa gelin siz de kendi gözünüzle görün.
ama gelirken deniz gözlüğü, rennie solusyonu, (en azından) toz maskesi ve baretinizi almayı unutmayın 

-dedi-dedim

-kalp mi çizdin buraya göt mü?
-kalp çizmeye çalıştım göt oldu, hayatımın özeti.

empatidir insanlığı kurtaracak olan

resulullah'la benim aramdaki farklar

resulullah süper bir insandı, ben o kadar değilim,
resulullah yolda ebu bekir’i görse ‘es selamu aleyküm ya sıddık’ derdi, 
ben yolda ebu bekir’i görsem tanımam. 
resulullah asla yalan söylemezdi; ben annem ölürken hiç ağlamadım. 
ben annem ölürken çok ağladım çünkü annem 
gırtlağından hırıltılar çıkarırken nasıl terliyordu, görmeliydiniz. 

resulullah azrail’i yolda görse tanırdı; 
ben azrail’i annemin yanında görseydim ona bir çift lafım olurdu, 
derdim ki şimdi yani af edersin ama o sıktığın annemin gırtlağı. 

resulullah olsa ona bunları söylesem o bana gülümserdi; 
o bana gülümserdi ben ona derdim ki, anam babam yoluna feda olsun ey allah’ın resulü; fakat şu koca melek, annemin gırtlağını sıkıyor, bir şeyler yapamaz mıyız? 

resulullah orada olsaydı annemin elini tutardı derdi ki ‘kızım ha gayret!’; 
ben orada olsaydım annemin elini tutardım ve derdim ki ‘anneciğim ölmesen…’ 

ben oradaydım annemin elini tuttum ve dedim ki ‘anneciğim seni ben…’; 
annem döndü bana bir baktı o bakışı görmeliydiniz

resulullah o bakışı görseydi merhametten ağlardı; 
ben o bakışı gördüm haşyetten bayılacaktım ama annem elimden tuttu. 

ne tuhaf, anneler ölürken bile çocuklarının 

anneler ölürken bile çocuklarının ellerini bırakmıyor ne tuhaf… 

resulullah çok şanslı bir insan 
annesi öldüğünde o küçücüktü; 
benim annem öldüğünde ben küçücük değildim, 
zaten şanslı birisi de değilimdir, filmlerim iş yapmaz. 

annem daha yeni öldü fazla uzaklaşmış olamaz! 

olamaz dedim annem son nefesini alıp da vermeyince 
verse de ben alsam onu, içim ferahlasa, siz de görseniz 
resulullah tutsa annemin elinden birlikte geçseler çölü 
nasıl olsa resulullah da ölü annem de ölü.

ah muhsin ünlü